کمی تخیلتان را بکار بیاندازید! میدانم از محالات بود ولی ... فرض کنید جنبش سبز با رهبری موسوی منجر به سرنگونی رژیم میشد و موسوی هم نمیتوانست آنرا کنترل کند و به اروپا فرار میکرد و تمام این فیلم را از زبان موسوی بشنوید که دارد از چگونگی در از دست دادن زمام امور در روزهای پایانی رژیم صحبت میکند و خود را در سی سال دیگر تصور کنید که با حسرت دارید تنفیض موسوی را به مقام ریاست جمهوری بعد از عزل احمدی نژاد توسط خامنه ای و قبل از خروجشان از کشور میبینید و موسوی فراری در اروپا و قبل از ترورش توسط طرفداران سبز میگوید که دوران کوتاه ریاست جمهوریش چگونه به فروپاشی ایران و تکه تکه شدن آن و هرج و مرج و آشوب تبدیل گردید.
فرض محال که محال نیست ! مگر فروپاشی شاه محال نبود و بدتر از شاه متصور شدن از آن محال تر؟
محال است که من این فیلم را نبینم و اگر اشکم جاری نشود لااقل بغض گلویم را نفشارد!
دیدید چگونه عنان از کف بدر دادیم و سی سال در سراشیبی سقوط جوانانمان در خون غلطیدند و فرصتهایمان از کف رفت و ثروتمان برباد فنا شد تا دوباره خود را بیابیم؟
چگونه روشنفکران ما زبان در کام گرفته اند و موذیانه بر طبل تکرار نابخردی هایمان می کوبند اکنون که بدخواهان ما آماده تر از آنروز و پشت در نشسته اند تا اینبار چکمه بر گلویمان گذارند تا دیگر سر بلند کردنمان از محالات شود؟!!!
اگر کسی بداند تا امروز چگونه ایرانی را مغفول و گمراه به پیشینه ی تاریخی خود و سرگرم تفرقه های بچه گانه نگه داشته اند جنبش سبز که سهل است نفس کشیدن هم یادش میرود!
من از این ملت مغرور نادان انتظار درک آنچه از دو هزار و پانصد سال پیش بر ما رفته را ندارم (چرا که خودم هم درک نمیکنم آنقدر هست که بانگ جرسی می آید) !
اما عبرت از تاریخ معاصری که هنوز سوزش شلاق نابخردی اش را بر پوستمان احساس میکنیم نیز نباید گرفت؟!!!
تو آبرویت را کف دستت گذاشتی تا به آنچه که نجات کشورت می دانستی عمل کنی.
گمان نکن چون عده ای از گروه های مختلف از هر جناح ترا تکفیر میکنند کسی نمی داند چگونه راه عافیت نپیمودی و با آینده نگری تلاش کردی جلوی فاجعه ای که بعین جلوی ما می دیدی بگیری.
آنگاه که تو فریاد می زدی:
آقایان دیکتاتوری نعلین از دیکتاتوری چکمه بدتر است.
عده ای این عبارت را در طبقه بندی افراد در معمم و غیر معمم دانستند.
اما تو فریاد میزدی:
آقایان دیکتاتوری جاهلین بسیار بدتر از دیکتاتوری حاکمین است!!!
------------------
حتی اگر حاکمین همان جاهلین دیروز باشند که امروز بواسطه ی حکومت شان و گذشته زمان به اصالتی رسیده باشند!
دوست گرامی، بله درست میگویید ، دردناک بود و عبرت انگیز. در واقع جنبشهای اجتماعی ما ایرانیان سیستم خنک کننده ندارد ومتاسفانه وقتی داغ میکنیم قدرت تفکرمان هم از کار میفتد. و هر یک ربع قرن گویا بیش از کافی مینماید برای از دست دادن حافظه ی تاریخی مان .
وضعیت امروز با سال 57 بسیار فرق می کند در سال 57 اگر شما ماشین خود را با سوئیچ رویش کنار خیابان می گذاشتی یک ماه بعد هم سرجایش بود مردم هوای هم را داشتند و به هم کمک می کردند و جرائم سازمان یافته ای مانند سرقت مسلحانه امری روزمره و متداول نبود
از طرفی دشمنان چشم طمع را از ایران برداشته بودند و همسایگان مانند گرگی منتظر کندن بخشی از خاک کشورمان نبودند
شاه نسبت به اسرار آگاه شده بود و کم کم داشت نسبت به اتفاقات گذشته تردیدهائی بوجود می آمد و مردم در تمام دنیا آماده ی اندیشه های جدید بودند بنابراین از طرفی در ایران راه برای تفکر حکومت اسلامی باز شده بود و از طرفی می شد از همین اتفاق جنجالی ساخت که دنیا را به خود مشغول و ملت ها سرگرم هیاهوی آن کرد
بنابراین ناگهان دنیا خود را در یک ماموریت مشترک دید زمین زدن ایران با انحراف جهشی که می خواهد در نظام خود در منطقه ای بدهد که بدلیل موقعیت ویژه ی خود نباید حکومت های غیر وابسته و مردمی داشته باشد تا بتوان منابع آنرا مفت تاراج کرد
پس به مانند همیشه همین حرکت هم به سود آنها باید تمام می شد اما امام تا حدودی توانست عمق فاجعه را کنترل و آنها را تا حدودی در هدف خود ناکام کند
اما امروز اگر بخواهد چنین حرکتی تکرار شود واقعا ایران به وضع فلاکت باری دچار خواهد شد و اینبار چنان ما را بر زمین می زنند که شاید قدرت حاکمیت بر منابع خود و تمامیت ارضی حود را هم نتوانیم حفظ کنیم
خدا را شکر که نظام جمهوری اسلامی ایران مستحکم تر از آنست که با اقداماتی مانند آنچه گذشت بتوانند آنرا جابجا کند
۵ نظر:
کمی تخیلتان را بکار بیاندازید!
میدانم از محالات بود ولی ...
فرض کنید جنبش سبز با رهبری موسوی منجر به سرنگونی رژیم میشد و موسوی هم نمیتوانست آنرا کنترل کند و به اروپا فرار میکرد و تمام این فیلم را از زبان موسوی بشنوید که دارد از چگونگی در از دست دادن زمام امور در روزهای پایانی رژیم صحبت میکند و خود را در سی سال دیگر تصور کنید که با حسرت دارید تنفیض موسوی را به مقام ریاست جمهوری بعد از عزل احمدی نژاد توسط خامنه ای و قبل از خروجشان از کشور میبینید و موسوی فراری در اروپا و قبل از ترورش توسط طرفداران سبز میگوید که دوران کوتاه ریاست جمهوریش چگونه به فروپاشی ایران و تکه تکه شدن آن و هرج و مرج و آشوب تبدیل گردید.
فرض محال که محال نیست !
مگر فروپاشی شاه محال نبود و بدتر از شاه متصور شدن از آن محال تر؟
محال است که من این فیلم را نبینم و اگر اشکم جاری نشود لااقل بغض گلویم را نفشارد!
دیدید چگونه عنان از کف بدر دادیم و سی سال در سراشیبی سقوط جوانانمان در خون غلطیدند و فرصتهایمان از کف رفت و ثروتمان برباد فنا شد تا دوباره خود را بیابیم؟
چگونه روشنفکران ما زبان در کام گرفته اند و موذیانه بر طبل تکرار نابخردی هایمان می کوبند اکنون که بدخواهان ما آماده تر از آنروز و پشت در نشسته اند تا اینبار چکمه بر گلویمان گذارند تا دیگر سر بلند کردنمان از محالات شود؟!!!
اگر کسی بداند تا امروز چگونه ایرانی را مغفول و گمراه به پیشینه ی تاریخی خود و سرگرم تفرقه های بچه گانه نگه داشته اند جنبش سبز که سهل است نفس کشیدن هم یادش میرود!
من از این ملت مغرور نادان انتظار درک آنچه از دو هزار و پانصد سال پیش بر ما رفته را ندارم (چرا که خودم هم درک نمیکنم آنقدر هست که بانگ جرسی می آید) !
اما عبرت از تاریخ معاصری که هنوز سوزش شلاق نابخردی اش را بر پوستمان احساس میکنیم نیز نباید گرفت؟!!!
بختیار!
روحت شاد و دورود بر شرفت !
تو آبرویت را کف دستت گذاشتی تا به آنچه که نجات کشورت می دانستی عمل کنی.
گمان نکن چون عده ای از گروه های مختلف از هر جناح ترا تکفیر میکنند کسی نمی داند چگونه راه عافیت نپیمودی و با آینده نگری تلاش کردی جلوی فاجعه ای که بعین جلوی ما می دیدی بگیری.
آنگاه که تو فریاد می زدی:
آقایان دیکتاتوری نعلین از دیکتاتوری چکمه بدتر است.
عده ای این عبارت را در طبقه بندی افراد در معمم و غیر معمم دانستند.
اما تو فریاد میزدی:
آقایان دیکتاتوری جاهلین بسیار بدتر از دیکتاتوری حاکمین است!!!
------------------
حتی اگر حاکمین همان جاهلین دیروز باشند که امروز بواسطه ی حکومت شان و گذشته زمان به اصالتی رسیده باشند!
-----------------
اگر امام را نداشتیم ایرانی باقی نمی ماند !
دوست گرامی،
بله درست میگویید ، دردناک بود و عبرت انگیز.
در واقع جنبشهای اجتماعی ما ایرانیان سیستم خنک کننده ندارد ومتاسفانه وقتی داغ میکنیم قدرت تفکرمان هم از کار میفتد.
و هر یک ربع قرن گویا بیش از کافی مینماید برای از دست دادن حافظه ی تاریخی مان .
دوست همراه من
وضعیت امروز با سال 57 بسیار فرق می کند
در سال 57 اگر شما ماشین خود را با سوئیچ رویش کنار خیابان می گذاشتی یک ماه بعد هم سرجایش بود
مردم هوای هم را داشتند و به هم کمک می کردند و جرائم سازمان یافته ای مانند سرقت مسلحانه امری روزمره و متداول نبود
از طرفی دشمنان چشم طمع را از ایران برداشته بودند و همسایگان مانند گرگی منتظر کندن بخشی از خاک کشورمان نبودند
شاه نسبت به اسرار آگاه شده بود و کم کم داشت نسبت به اتفاقات گذشته تردیدهائی بوجود می آمد و مردم در تمام دنیا آماده ی اندیشه های جدید بودند بنابراین از طرفی در ایران راه برای تفکر حکومت اسلامی باز شده بود و از طرفی می شد از همین اتفاق جنجالی ساخت که دنیا را به خود مشغول و ملت ها سرگرم هیاهوی آن کرد
بنابراین ناگهان دنیا خود را در یک ماموریت مشترک دید
زمین زدن ایران با انحراف جهشی که می خواهد در نظام خود در منطقه ای بدهد که بدلیل موقعیت ویژه ی خود نباید حکومت های غیر وابسته و مردمی داشته باشد تا بتوان منابع آنرا مفت تاراج کرد
پس به مانند همیشه همین حرکت هم به سود آنها باید تمام می شد اما امام تا حدودی توانست عمق فاجعه را کنترل و آنها را تا حدودی در هدف خود ناکام کند
اما امروز اگر بخواهد چنین حرکتی تکرار شود واقعا ایران به وضع فلاکت باری دچار خواهد شد و اینبار چنان ما را بر زمین می زنند که شاید قدرت حاکمیت بر منابع خود و تمامیت ارضی حود را هم نتوانیم حفظ کنیم
خدا را شکر که نظام جمهوری اسلامی ایران مستحکم تر از آنست که با اقداماتی مانند آنچه گذشت بتوانند آنرا جابجا کند
ارسال یک نظر