نمیدانم چرا موضوع برابری زن و مرد که پیش می آید من کمی عصبانی می شوم؟!
آیا این دلیلی بر احساسی بودن تفکر من در این مورد نیست؟
آیا من مانند نیاکان مرد سالارم بر سر یک تسلط احتمالی بر زنان و باقی ماندن آن تعصب به خرج نمیدهم؟
آیا اساسن تساط خاصی برای زنان نسبت به مردان وجود دارد؟
چرا زنها معتقدند مظلوم هستند ولی بسیار نادرند زنهائی که آرزوی مرد بودن داشته باشند؟
این پست بعد از خواندن اینم مطلب نوشته شد:
سیمون دوبوار :"آدمی زن زاده نمی شود آدمی زن می شود".
باید برم توی دل فمنیستها تا کار رو یکسره کنم.
شاید من اشتباه میکنم؟!
۲ نظر:
خودت را لو دادی مرد! سکولار
برابری زن ومرد عصبانیت میکند!
جمع کن ادعایت را....
سکولار بودن یعنی عقل گرائی و ربطی به موضوع جنگ افروزی میان دو جنس مکمل انسان یعنی فمنیسم ندارد
اما حرف من: برابری زن و مرد به معنای یکسان بودنشان خلاف عقل و برابری حقوق زن مرد از شروط عقل است
ارسال یک نظر