ادبیات چارلی

# فرهنگ و هنر ایران
# جعلیات در مکتوبات ایران
# کتاب و نشریات

باز نویسی شد دوباره بخوانید

نامه‌ی زیر را از چارلی چاپلین خطاب به دخترش بخوانید!

جرالدین دخترم ، اکنون تو کجا هستی ؟ در پاریس روی صحنه تئاتر ؟ این را میدانم . فقط باید به تو بگویم که در نقش ستاره باش و بدرخش . اما اگر فریاد تحسین آمیز تماشاگران و عطر گل هایی که برایت فرستاده اند به تو فرصت داد ، بنشین و نامه ام را بخوان . من پدر تو هستم . امروز نوبت توست که صدای کف زدن های تماشاگران گاهی تو را به آسمانها ببرد . به آسمان برو اما گاهی هم به روی زمین بیا و زندگی مردم را تماشا کن . زندگی آنان که با شکم گرسنه و در حالی که پاهایشان از بینوایی میلرزد ، هنرنمایی میکنند . من خود یکی از آنها بوده ام . جرالدین دخترم ، تو مرا درست نمی شناسی . در آن شبهای بس دور ، با تو قصه ها گفتم . آن داستان هم شنیدنی است . داستان آن دلقک گرسنه که در پست ترین صحنه های لندن آواز می خواند و صدقه میگیرد ، داستان من است . من طعم گرسنگی را چشیده ام ، من درد نابسامانی را کشیده ام و از اینها بالاتر ، من رنج حقارت آن دلقک دوره گرد را که اقیانوسی از غرور در دلش موج میزند و سکه صدقه آن رهگذر غرورش را خرد نمیکند ، چشیده ام. با این همه زنده ام و از زندگان هستم . جرالدین دخترم ، دنیایی که تو در آن زندگی میکنی ، دنیای هنرپیشگی و موسیقی است . نیمه شب آن هنگام که از تالار پرشکوه تئاتر شانزلیزه بیرون می آیی ، آن ستایشگران ثروتمند را فراموش کن . حال آن راننده تاکسی که تو را به منزل میرساند ، بپرس . حال زنش را بپرس . به نماینده ام در پاریس دستور داده ام فقط وجه این نوع خرج های تو را بدون چون و چرا بپردازد اما برای خرج های دیگرت باید صورتحساب آن را بفرستی .

دخترم جرالدین ، گاه و بی گاه با مترو و اتوبوس شهر را بگرد و به مردم نگاه کن و با فقرا همدردی کن . هنر قبل از آنکه دو بال به انسان بدهد ، دو پای او را میشکند . وقتی به این مرحله رسیدی که خود را برتر از تماشاگران خویش بدانی ، همان لحظه تئاتر را ترک کن . حرف بسیار برای تو دارم ولی به وقت دیگر می گذارم و با این آخرین پیام ، نامه را پایان میبخشم . انسان باش ، پاکدل و یکدل . زیرا گرسنه بودن ، صدقه گرفتن و در فقر مردن بارها قابل تحمل تر از پست بودن و بی عاطفه بودن است .

پدر تو ، چارلی چاپلین

نظرتان چیست؟

می دانید که این نامه بارها در مراسم رسمی خوانده شده و در نشریات چاپ گردیده و حتی جائی خواندم که روبروی دانشگاه تهران آنرا می‌فروختند!!!

واقعا از شما می‌پرسم این نامه و نوشته ارزش ادبی دارد؟

انصافا ادامه‌ی مطلب را نخوانید و نامه را بار دیگر خوانده و بگوئید چه ارزش خاصی در این نامه می‌بینید که بخواهد چنین استقبالی را شایسته باشد؟

ادامه را نخوانید و دوباره نامه را مرور کنید

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

حتی این نامه به انگلیسی فرانسوی و آلمانی و ترکی نیز ترجمه شده است

.

..

.

..

.

..

.

بله درست خواندید ترجمه شده است!!!

.

.

.

.

.

.

.

.

.

این نامه جعلی است!!!

داستان این نامه را بخوانید

فرج ا... صبا نویسنده و روزنامه نگار کهنه کاری است . او سالها در عرصه مطبوعات فعالیت داشته و امروز دیگر از پیشکسوتان این عرصه به شمار می آید .

.......... ماجرا برمی گردد به یک روز غروب در تحریریه مجله روشنفکر .

فرج ا... صبا اینطور می گوید : " سی و چند سال پیش در مجله روشنفکر تصمیم گرفتیم به تقلید فرنگی ها ما هم ستونی راه بیندازیم که در آن نوشته های فانتزی به چاپ برسد . به هر حال می خواستیم طبع آزمایی کنیم . این شد که در ستونی ، هر هفته ، نامه هایی فانتزی به چاپ میرسید . آن بالا هم سرکلیشه فانتزی تکلیف همه چیز را روشن میکرد . بعد از گذشت یک سال دیدم مطالب ستون تکراری شده . یک روز غروب به بچه ها گفتم مطالب چرا اینقدر تکراری اند ؟ گفتند : اگر زرنگی خودت بنویس ! خب ، ما هم سردبیر بودیم . به رگ غیرتمان برخورد و قبول کردیم . رفتم توی اتاق سردبیری و حیران و معطل مانده بودم چه بنویسم که ناگهان چشمم افتاد به مجله ای که روی میزم بود و در آن عکس چارلی چاپلین و دخترش چاپ شده بود . همان جا در دم در اتاق را بستم و نامه ای از قول چاپلین به دخترش نوشتم . از آن طرف صفحه بند هم مدام فشار می آورد که زود باش باید صفحه ها را ببندیم . آخر سر هم این عجله کار دستش داد و کلمه "فانتزی" از بالای ستون افتاد . همین شد باعث گرفتاری من طی این همه سال . "

بعد از چاپ این نامه است که مصیبت شروع میشه :" آن را نوار کردند ، در مراسم مختلف دکلمه اش میکردند ، در رادیو و تلویزیون صد بار آن را خواندند ، جلوی دانشگاه آن را میفروختند ، هر چقدر که ما فریاد کشیدیم آقا جان این نامه را چاپلین ننوشته کسی گوش نکرد . بدتر آنکه به زبان ترکی استانبولی ، آلمانی و انگلیسی هم منتشر شد .

حتی در چند جلسه که خودم نیز حضور داشتم باز این نامه را خواندند و وقتی گفتم این نامه جعلی است و زاییده تخیل من ، ریشخندم کردند که چه میگویی ؟ ما نسخه انگلیسی اش را هم دیده ایم !!!! "

نکته مهم آنست که همه از چارلی چاپلین جز این توقع ندارد یعنی همه آن شخصیت دوست داشتنی را به همین شکل و همین کلام باور دارند .

حال دوباره این نامه را به سبک خودم جدا نویسی می‌کنم شما هر جمله‌ای که با معنائی ارزشمندی داشت جدا کنید!

جرالدین دخترم ، اکنون تو کجا هستی ؟

همانجا که قاعدتا نامه را پست کردی!!!

در پاریس روی صحنه تئاتر ؟

نه الان توی خونه نشستم نامه را می خوانم

این را میدانم .

پس چرا می‌پرسی؟

فقط باید به تو بگویم که در نقش ستاره باش و بدرخش .

تلاش‌م را می‌کنم پدر !

اما اگر فریاد تحسین آمیز تماشاگران و عطر گل هایی که برایت فرستاده اند به تو فرصت داد ، بنشین و نامه ام را بخوان .

الان احتمالا باید در حال خواندن باشم که تو می‌نویسی بخوان

من پدر تو هستم .

اه راست می‌گی ببخشید

امروز نوبت توست که صدای کف زدن های تماشاگران گاهی تو را به آسمانها ببرد .

بابا این حرف‌ها چیه شما هنوز هم که مرده‌اید ملت برای‌تان کف می‌زنند!!!

به آسمان برو اما گاهی هم به روی زمین بیا و زندگی مردم را تماشا کن .

نمی‌شود از همان آسمان تماشا کنم؟

زندگی آنان که با شکم گرسنه و در حالی که پاهایشان از بینوایی میلرزد ، هنرنمایی میکنند .

پدر جان پای آنها همانطور که گفتید از سرما می‌لرزد نمایش هنری نیست بخدا!!!

من خود یکی از آنها بوده ام . جرالدین دخترم ، تو مرا درست نمی شناسی .

خوب پدر من چکار کنم که تو خودت را غلط به من شناساندی

در آن شبهای بس دور ، با تو قصه ها گفتم .

لابد خیلی دور بوده آن شب‌ها و من هنوز بدنیا نیامده‌بودم چون به یاد نمی‌آورم

آن داستان هم شنیدنی است .

بگو بشنویم

داستان آن دلقک گرسنه که در پست ترین صحنه های لندن آواز می خواند و صدقه میگیرد ، داستان من است .  

اگر آوازش ارزش‌مند بوده پس صدقه نمی‌گرفته دستمزدش بوده

من طعم گرسنگی را چشیده ام ، من درد نابسامانی را کشیده ام و از اینها بالاتر ، من رنج حقارت آن دلقک دوره گرد را که اقیانوسی از غرور در دلش موج میزند و سکه صدقه آن رهگذر غرورش را خرد نمیکند ، چشیده ام.

اگر غرورش خورد نمی‌شده تحقیر نمی‌شده که رنج بکشد!!!

با این همه زنده ام و از زندگان هستم .

با این همه چی؟ صدقه؟ یا غرور؟ یا نشکستن غرور؟

جرالدین دخترم ، دنیایی که تو در آن زندگی میکنی ، دنیای هنرپیشگی و موسیقی است .

اه من فکر کردم دنیائی پزشکی و یا حیوانات است!!!

نیمه شب آن هنگام که از تالار پرشکوه تئاتر شانزلیزه بیرون می آیی ، آن ستایشگران ثروتمند را فراموش کن . 

چرا؟ چون ثروتمند هستند با این همه قدرشناسی‌یشان بی اعتنائی بکنم؟

حال آن راننده تاکسی که تو را به منزل میرساند ، بپرس .

باشد می‌پرسم

حال زنش را بپرس .

اون‌هم چشم خرجی که نداره می‌پرسم چه عجب یک کلمه حرف حساب زدی پدر!!!

به نماینده ام در پاریس دستور داده ام فقط وجه این نوع خرج های تو را بدون چون و چرا بپردازد اما برای خرج های دیگرت باید صورتحساب آن را بفرستی .

کدام خرج منظورم از خرجی ندارد یعنی حالا که توی راه بیکارم حال‌ش را می‌پرسم شما خرج بقیه رو بده خرج این چیزها را خودم می‌دهم !!!

دخترم جرالدین ، گاه و بی گاه با مترو و اتوبوس شهر را بگرد و به مردم نگاه کن و با فقرا همدردی کن .

باشد راست می‌گوئی حتما

هنر قبل از آنکه دو بال به انسان بدهد ، دو پای او را میشکند .

پای مرا می‌شکند؟!!! آنهم قبل از اینکه بال دهد ؟ تف بر این هنر نامرد پدر

وقتی به این مرحله رسیدی که خود را برتر از تماشاگران خویش بدانی ، همان لحظه تئاتر را ترک کن .

خوب پدر بدون بال و با دو پای شکسته چگونه صحنه‌ی تاتر را ترک کنم و اصلا فکر نمی‌کنی جائی برای خود بزرگ بینی نمی‌ماند؟!

حرف بسیار برای تو دارم ولی به وقت دیگر می گذارم و با این آخرین پیام ، نامه را پایان میبخشم .

پدر اگر بقیه‌ی حرف‌هایت چون این چیزهائی که گفتی باشد همان بهتر که پایان ببخشید

انسان باش ، پاکدل و یکدل . زیرا گرسنه بودن ، صدقه گرفتن و در فقر مردن بارها قابل تحمل تر از پست بودن و بی عاطفه بودن است .

مگر پست بودن و بی عاطفه بودن دردناک است که تحمل دردش از فقر و گرسنگی مردن غیر قابل تحمل تر باشد؟!!! شاید منظورتان بدتر و زشت‌تر باشد؟ بله؟

××××××××××××××

اگریک جمله‌ی ارزشمند بلکه جمله‌ای که ابلهانه نباشد

 در این نوشتار یافتید به من هم بگوئید 

بی اغراق حتی یک جمله

باری این نام چارلی چاپلین است که ما ملت را مسخ می‌کند و قبل از آنکه واقعا چیزی را بفهمیم ستایشگر آن می‌شویم

متاسفانه کار ما فقط تظاهر است و تزویر و جز چرندیات چیزی به هم تحویل نمی‌دهیم و چون همه فریبکاریم هرکس که بخواهد تو خالی بودن بافته‌هایمان را به ما نشان دهد به او حمله می‌کنیم چون استذلالی برای گفته‌ی خود نداریم

هیچ‌کس نمی‌گوید "آقا منبع حرف تو چیست ؟".

کافی است کسی تعریفی از ما بکند تا بگوئیم "خوب اگر مستدل نبود که دلیلی نداشت مدح ما را بکند".

همین می‌شود که در تلویزیون می‌شنویم استاد دانشگاه می‌گوید:

هخامنشیان با دانش الکتروشیمیائی آشنا بوده‌اند

الله اکبر از این همه وقاحت

در همین رابطه بخوانید :  پیل‌های اشکانی و فیل‌های ساسانی!

منبع نقل قول ازآقای  فرج ا... صبا و نامه‌ی بالا که با رنگ نارنجی مشخص شده وبلاگ ارزنده‌ای با مدیریت آقای همایون زارعی بود که اگر با دقت نظر و سختگیرانه مطالب آنرا مطالعه نمائید قطعا مفید می‌باشد.